- ὑδροχόου
- ὑδροχόοςwater-pourermasc gen sg
Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες). 2014.
ὑδροχόου
Look at other dictionaries:
Ιππάριο — (Αστρον.). Μικρός αστερισμός του βορείου ημισφαιρίου, που βρίσκεται μεταξύ των αστερισμών του Δελφίνου, του Πήγασου και του Υδροχόου. Παρά το γεγονός ότι πρόκειται για πολύ αμυδρό αστερισμό, ήταν γνωστός από την εποχή των Βαβυλωνίων. Εντοπίζεται… … Dictionary of Greek
Πήγασος — I Φτερωτό άλογο της μυθολογίας. Ήταν γιος του Ποσειδώνα και της Μέδουσας. Αναπήδησε από το αίμα της μητέρας του όταν την αποκεφάλισε ο Περσέας. Σύμφωνα με άλλο μύθο, ξεπήδησε από το χώμα της Ακρόπολης όταν ο Ποσειδώνας, μαλώνοντας με την Αθηνά… … Dictionary of Greek
Υδροχοΐδες — (Αστρον.). Διάττοντες αστέρες που χωρίζονται σε δύο σμήνη. Το ακτινοβόλο σημείο τους βρίσκεται στον αστερισμό του Yδροχόου, από τον οποίο πήραν την ονομασία τους. Το ένα σμήνος παρουσιάζει βροχή μετεώρων στις αρχές Μαΐου και το άλλο στα τέλη… … Dictionary of Greek
γλύπτης — (Sculptor) (Αστρον.).Αστερισμός του νότιου ημισφαιρίου του ουρανού, ανάμεσα στους αστερισμούς του Κήτους, του Υδροχόου, του Νοτίου Ιχθύος, του Γερανού, του Φοίνικα και του Κλίβανου. Στον Γ. βρίσκεται ο νότιος πόλος του Γαλαξία. Ο αστερισμός… … Dictionary of Greek
κάλπη — Δοχείο στο οποίο πολλοί αρχαίοι λαοί που ακολουθούσαν το νεκρικό έθιμο της καύσης συγκέντρωναν την τέφρα και τα οστά των νεκρών. Ονομάζεται και τεφροδόχος. Η χρήση της κ. εμφανίστηκε σποραδικά στην Ευρώπη στη χαλκολιθική εποχή. Στις αρχές της… … Dictionary of Greek
υδρών — ῶνος, ὁ, Α ο μήνας τού αστερισμού τού Υδροχόου. [ΕΤΥΜΟΛ. < θ. ὑδρ τού ὕδωρ* + επίθημα ών, ῶνος (πρβλ. οἰν ών)] … Dictionary of Greek
ύδωρ — το / ὕδωρ, ατος, ΝΜΑ, και ὕδρω, και βοιωτ. τ. οὕδωρ και μτγν. ὕδος, Α (στην νεοελλ. λόγιος τ.) το νερό 2. φρ. α) «γην και ύδωρ» βλ. γη β) «ύδατος και γης απαγόρευσις» (στην αρχ. Ρώμη) μορφή εκούσιας εξορίας ενός εγκληματία στον οποίο απαγορευόταν … Dictionary of Greek
